Fred is ziek

Goedemorgen, maandag 22

Goed geslapen en zit in de auto op Fred te wachten die naar de dokter gaat voor iets tegen de diarree. Net uitgebreid met Nicholas de ober gepraat die Masai is en meer dan een halve meter hoog kan springen. Dat had ik niet van hem verwacht. Hij is klein en niet te dik hoor, maar toch. Hij liet me een foto zien van één van zijn twee kinderen en zijn vrouw. Je kunt in hun dorp een maand het leven van de Masai meemaken. Pfff. Je krijgt een apart slaapvertrek dat er hetzelfde uitziet als dat van henzelf. Zie dat totaal niet zitten. Dat kruipen op de grond met mijn kapotte knie. Als ik jong was zou ik het doen.....dagje of drie haha. Het is nog steeds verfrissend koel na de plensbui van gisteren. We gaan om 7:30 op pad nadat ik Fred heb laten beloven dat hij zou zeggen als het niet meer ging. We hebben de Mara river niet bereikt want Fred voelde zich steeds slechter worden. Onderweg kotsen, licht hoofdpijn. Misschien een gewoon griepje of voedselvergiftiging. De stakker is het niet gewend om ziek te zijn en sprak al over het ziekenhuis. Dat heb ik hem uit zijn hoofd kunnen praten. Als het goed is, ligt hij nu op bed. Hij heeft twee dagen om bij te komen alvorens we naar het vliegveld moeten vertrekken woensdag. Zit nu voor mijn tent met lunchbox en ga lekker lezen. Ik hoor alleen vogelgeluiden. Al enige dagen zag ik poepjes op de wastafel en vanmorgen heb ik de gulle gever betrapt, een klein hagedisje. Rond mijn tent heb ik ook een kleine Dik-dik gezien en een zeer schuwe White-tailed Mongoose. Twee mensen kwamen naar mij toe om mij tot actie te dwingen. Dat lukt ze mooi niet. De eerste wilde dat ik de moestuin zou gaan bekijken en de tweede dat ik een gerenoveerde tent zou beoordelen. Ik zit, enigszins ontmanteld, voor mijn tent en dat blijft zo, bovendien loop ik nog steeds wat moeilijk en ben wat moeig. Mijn middag breng ik al lezend door op bed. Dit is de beste houding om te lezen🤓. Ik heb het boek over de middenklasse in Kenia uit en ik kan het iedereen aanraden om te lezen. Het heet ‘De Afrikaanse droom’ van Carien Westerveld. Ga straks dineren en daarna aan een nieuw boek beginnen. Tijdens mijn diner gaat het bliksemen en uiteindelijk regenen, zo gezellig. Fred schijnt aan de beterende hand te zijn. Fijn voor hem. Tot morgen.