Een na laatste dag, 20 februari

Goedemorgen allemaal
Op de laatste dag doet mijn blog raar. Type dit op ‘notities’. Zit nog aan ontbijttafel en drink mijn hele kannetje koffie leeg. Ik ben doodop en zal blij zijn in huis te zijn. Het was een fijne reis maar uiteindelijk te lang en ik ben gewoon te fanatiek met foto’s maken en gun mezelf dus weinig rust. Altijd proberen om een foto van een dier te verbeteren en die kl..  beesten, vooral vogels, zitten vaak nauwelijks stil. Het heeft wat geregend en het is broeierig. Zie net een muis/rat met een snelheid van 20 km per uur de bocht om racen. Ze zien er zo lief uit. Heb een foto gemaakt van Ayubu, mijn ‘tafelheer’. De chef, 32 jaar, heeft net een praatje gemaakt en ik heb hem verteld hoe goed ik zijn eten vind. Niet overgaar, niet vet, altijd vegetarisch maaltijd op de kaart. Er zijn 12 mensen werkzaam in de keuken. O ja dat is waar ook gisteren kregen we allemaal ugali op het bord naast spaghetti en dat was maar goed ook want wat ze hier allemaal minstens één keer per dag eten is voor mij een kleffe zoutloze hap. Je moet ugali dus eten met wat anders erbij. En dan nog vind ik het niks. Ik ga zo weer naar mijn kamer en hoop dat die al gedaan is. Heb om 14:00 weer met O afgesproken op de parkeerplaats zoals altijd.

Als ik bij mijn huisje ben, de kamer is al gedaan gelukkig, komt E even een praatje maken en vertel hem dat ik nu een beetje afscheid neem van ‘Afrika’. Weet niet of dat definitief zal zijn maar laat voorzichtig dit idee toe en het maakt me verdrietig. Ben toch weer aan de dunne dus zal morgen voor de lange autorit paar opiumdruppels nemen. Dat ik dat kan doen is een geruststellende gedachte. Heb op de wc zittend gemerkt dat de wifi daar een stuk beter is dan in mijn kamer. Maar om nou de hele dag op de wc te blijven zitten is beetje veel van het goede. Mijn blog doet ook weer normaal en heb bovenstaande geknipt en geplakt.  
Ik zag op mijn kamer in de infomap dat er een onderzoek gaande is naar de leeuwen. Iedereen wordt gevraagd om foto’s van leeuwen op te sturen. Voor de identificatie moet je vooral de inplanting van de snorharen fotograferen dus ik heb veel profielfoto’s gemaakt. Thuis zal ik ze uitzoeken en verkleinen alvorens ze op te sturen. En dit vergeet ik steeds te vertellen namelijk dat er in geen enkel park een snippertje afval ligt, helemaal niets. Dus het kan wel. Ik heb geluncht met twee keer soep en geen quiche maar wel met dessert. Op weg naar mijn huisje zag ik drie vogels zich op de grond poetsen na een bad genomen te hebben. Maak ik natuurlijk een foto van en komt nr vier erbij. Nog leuker en dan ineens stuiven ze weg en dat kwam door een Dik Dik die er langs scheurde. Heb O laten informeren dat ik ook vanmiddag niet op pad ga. Morgen is het vroeg op want we moeten om 7:00 op weg gaan naar de Moivaro lodge in Arusha. Heb daar een dagkamer tot ik naar het vliegveld Kilimanjaro gebracht worden ja dan weten jullie het verder wel. Het verhaal over de krater blijft liggen en ga ik thuis schrijven want heb er nu geen zin in. Maar wil het so wie so doen als herinnering voor mijzelf.
Ik sta op en kijk even door het raam. Een mooier afscheid kan ik me niet wensen want wat staat daar op twee meter van mijn veranda een Dik Dik vrouw. Maak gauw een foto door het gaas en doe dan voorzichtig de deur open. Ze blijft staan. Ik ga in een stoel zitten en ze blijft staan. Haar neusje snuffelt maar blijkbaar ben ik goedgekeurd. Heb een prachtige film van haar koppie gemaakt, steeds zacht woordjes fluisterend, doe ik bij Picas ook. Wow wow wow. Heb net de wasserij betaald, geld in de tipbox gedaan en de limonade is gratis. Voel mijn darmen weer opspelen en ga terug naar mijn kamer. Een D D hipt als een kangoeroe voor mij uit. Er zijn hier veel D D want het is hier relatief veilig met een wacht die rondjes loopt. Ik zie dat de maan van een kwart naar driekwart is gewassen, zo heet dat toch? We krijgen voor een lunchbox mee ondanks het feit dat we in de volgende lodge lunchen maar O zegt een hapje onderweg is nooit weg. Zo ik ga naar mijn kamer en probeer te slapen.

Tot gauw, misschien, in Nederland!