Het was me het dagje wel

Om acht uur op pad. Ben elke dag benieuwd hoe ik me zal voelen omdat het slapen zo wisselend is. Maar ik was best fit nadat ik redelijk geslapen had. Het ontbijt was hier anders dan anders. Geen bacon met scrambled eggs maar gebakken eieren met soort klein gesneden worstjes. Wie had dat gedacht, ik ‘s morgens aan de fricandel! We hadden een lunchbox besteld dus konden lang wegblijven. We hebben een tijdje achter koeien gereden op het smalle pad van de lodge. Je kon zien dat ze honger hadden geleden en zich nu weer vol konden eten. Maar bij de meeste kon je de ribben nog wel zien. Binnen 2,5 uur tijd: één leeuw, twee cheeta’s en één leopard gezien. Wat een ongelooflijk geluk. Het is wel een grappig gezicht als je van alle kanten de auto’s aan ziet komen. Daar moet je je niet aan storen want iedereen wil het zien. De gidsen hebben radiocontact en vertellen dus wat waar is. Ze hebben een geheimtaal ontwikkeld zodat de toeristen niet weten waar ze het over hebben. Bv. hamerkop is niet de vogel maar een gebiedje. En als ze het over een pot op het hoofd hebben, zoals Indiërs hebben (?), dan bedoelen ze leeuwen etc. Een zeer leuk feit was dat een gids, die zich niet aan de regels hield van ‘op de weg blijven’ en die dus dwars door de bosjes reed waar dat luipaard zich ophielt, een lekke band kreeg. Dat vonden we alle drie geweldig amusant en rechtvaardig. Nog even over de twee cheeta broertjes. Ik heb in 2019 ze ook gezien met moeder en nog twee broertjes. Twee broers zijn dus dood. De een geveld door een leeuw en de andere door een krokodil. Als cheeta’s drie dagen niet gegeten hebben zijn ze te zwak om nog snelheid te ontwikkelen en gaan ze dood.
We hebben koffie gedronken met cake erbij in Fig Tree Camp, mijn volgende logeeradres. Wat een prachtige lodge. Alle tenten aan de Talek rivier. Het terrein vol met bomen en planten en daardoor heerlijke schaduwplekjes. Veel vogels en gelegen in het park en niet net erbuiten zoals Oseki. De prijs in het laag seizoen viel me niet tegen. Bv vliegen naar Nairobi en dan twee weken in die lodge en weer terug. 
Maar terug naar het heden. Na de leeuw raceten we naar de cheeta’s en vervolgens naar het luipaard. Ondertussen ook nog ‘klein’ spul gezien. Nou ja olifanten zijn niet echt klein. F. heeft me geleerd wat het verschil is tussen een man olifant en een vrouw. En nou niet iets flauws bedenken. Je ziet het aan hun hoofd. Man heeft wat bollig voorhoofd en bij de vrouw loopt het voorhoofd recht omlaag. In de Talek rivier, tenminste wat er nu van over is, lagen ca 20 nijlpaarden. Altijd leuk vooral als ze al poepend met hun staartje zwaaien. Je moet maar op het idee komen. Verder topi’s, een hartebeest in galop gezien en als toetje nog twee leeuwen. Wat oudere en met prachtig donkere manen. En toen zagen we een topi met een gebroken enkel of zoiets. Hij kon er niet op lopen, dus die wacht op de komst van de hyena’s die overal liepen. Ik moet er steeds aan denken en dan voel ik de angst die zo’n dier moet hebben. Een vreselijk lot want de hyena’s beginnen te eten zonder de topi eerst fatsoenlijk te doden.
Ondertussen zit ik in de ‘lounge’ en ruik knoflook en de kok is aan het hakken in de keuken. Het is nu bijna 19:30 en heb wel trek. De lunch box was niet zo denderend lekker gevuld en ook dat kun je verwachten. Ellie zit aan het bier en ik braaf aan de warme melk.We hebben vandaag ook drie van mijn favoriete vogelsoort gezien, de Hornbill. Wij gaan eten, tot morgen.