Gisteren 20 april

Hoi hoi daar ben ik weer. 
Nee ik begin niet met het positieve nieuws, maar met het douchen van gisteren. Zoals vaak moet je lang op het warme water wachten, soms wel vijf minuten. Ellie had al gewaarschuwd dat de temperatuur moeilijk te regelen was. Ik sta aan allerlei kranen en aan een handel te draaien, geen warm water. Ik had me al ingezeept..dus ik grijp een grote handdoek om me daar maar mee af te soppen. Ben ik net klaar komt er veel te warm water uit de douche en wegwezen was de boodschap. Nou schoon was ik wèl.

Positief nieuws: Daisy is dus met Ayden naar de kinderarts geweest. Zijn balletjes waren ingedaald. Altijd goed om te weten. Lichamelijk was alles goed, maar die arts vond hem hyperactief en noemde het ADHD. Hij stelde voor een gehoortest bij Ayden af te nemen en een logopediste in te schakelen maar Ayden wel naar een gewone school te sturen. Dat laatste lijkt me niks. Als het daar niet goed uitpakt dan krijgt hij medicatie zodat hij niet gestigmatiseerd zal worden. Leuk voor hem zo’n try out van een maand. Nou ja we zien wel. Over een maand controle bij de kinderarts.

Dit positieve nieuws is zeer betrekkelijk. De relatie met Fred is hersteld maar hij heeft problemen in zijn huwelijk. Ja daar praten ze in Kenia niet over met vrienden zei hij. Hij ziet ontzettend op tegen de verplichte vakantietijd van een maand die begint na ons vertrek. Mijn inschatting hoor. Zonder inkomen ook nog want vakantiegeld kent zijn werkgever niet. Voor de grap zegt ie maar steeds dat we langer moeten blijven. Hij is ook vandaag wat afwezig. Als ik tegen hem zeg dat ik waarschijnlijk om vier uur niet meega, merkt hij op dat het beter is dat we de eerste keer met ons drieën gaan? Waarom weet ik niet en hij doet er vaag over. Als ik hem apart spreek zegt hij dat hij dan bij de ingang van het park moet zeggen dat er een persoon niet mee is gekomen. Is dat zo moeilijk? Lijkt me niet maar ik weet natuurlijk niet welke problemen dat zou kunnen opleveren. Maar een beetje gids lost dat op. 
De zwaluwen, die bijna letterlijk om je oren vlogen bij de vorige lodge, had hij niet gezien toen ik van hem bevestigd wilde krijgen dat het de Rock Martin was. Onbegrijpelijke als ik de oude Freddie in gedachten heb. 
Nu naar waar het eigenlijk omgaat. De gamedrives van gisteren.

We starten om 8:30 en het werd fantastisch. Eerst een zandkleurige watervalletje. Rothschild’s giraffen, hebben witte onderpoten. Later witte neushoorns, elanden en Baboons. Toen twee luipaarden in de boom ‘gezien’. Van de een de kop niet gezien en van de ander de staart..blad..iets met vlekken. Volgens F. een liefdespaar. Maar toen ik ‘s middags weer ging kijken lag eentje nog steeds te slapen. Of ze was er erg moe van geworden of ze had geen zin. Het regende trouwens af en toe. Zo gezellig in de auto. Terug naar gisteren. We kwamen we bij een grote vlakte aan met heel veel (water)vogels. Een andere pelikaansoort dan we eerder gezien hadden en veel Yellow-billed Storks. Daarnaast zebra’s die het water overstaken. Ik vond het landschap echt adembenemend mooi en de serene sfeer die het uitstraalde. Dat zal ik altijd voor me blijven zien zolang als mijn hersenen daar aan meewerken. En gelukkig heb ik foto’s genoeg. In de lodge gegeten. Er waren daar veel schoolkinderen. Drie grote bussen vol. ‘s Middags ben ik alleen met Fred op pad gegaan. En toen zes leeuwen gezien. Moeder met drie welpjes en twee jonge leeuwen die de pride waren uitgezet.  Op mijn verzoek nog een keer naar die prachtige locatie nu in avondlicht. Het hele park is uitbundig groen door alle regen en de dieren en ook koeien kunnen weer op gewicht komen. Het was een zeer geslaagde dag. ‘s Avonds ging Ellie aan de port, gelijk heeft ze. In onze kamer stikte het van de torretjes. Zeker stuk of dertig van bed en uit klamboe verwijderd. Ja dat was een seizoensgebonden soortje. 
Tot volgende brief