Onze laatste dag op Keniaanse bodem

Goedemorgen

Na een nu ineens gewoon ontbijt met gebakken ei, tomaat en toast praat ik met de eigenaresse Anne. De problemen voor haar zijn daar eindeloos. Maar eerst had ik even met F. gepraat en we zaten op een bank waar het elandje zich ook bevond. Hij aaide haar en ik ook. Toen gaf ik haar mijn vingers waar ze gulzig op begon te zuigen. Zo ontzettend zielig. F. had al geconstateerd dat er iets met haar rug was. Wij beiden constateerden dat ze veel meer calcium moest krijgen voor sterkere botten. Nu bleek dat het personeel het vertikt om de eland meer dan twee keer een te flesje te geven. De mannen vonden het wel genoeg en negeren het verzoek van Anne om de eland meer te geven. Wat moet er van zo’n diertje worden met slechte botten.

We hadden net geluncht toen het bericht kwam.
Paniek, paniek! Er is een ongeluk gebeurd en de ontstane file is ontzettend lang. Twee trucks zijn tegen elkaar gebotst. Er meldde zich een bromfietser aan die ons wil helpen bij de omleiding. Dat wil F. niet want F. gaat daar niet voor betalen. Hij weet dat er een oude weg is maar heeft even hulp nodig bij het vinden van die weg. Hij weet de info te krijgen en op pad gaan we via soort zanderig sluiproute naar de best goede weg van Naivasha naar Nairobi. We rijden door een county waar het overal schoon is en er geen afval op straat ligt. Groen schoon en welvarend ziet het eruit. Hier worden ganzen gehouden en huiden en soort bontmuts van schapenhuid worden te koop aangeboden. Ik vind de route veel leuker dan de nieuwe weg met al die vrachtwagens want die zijn er bijzonder veel. Iets over vijven worden we afgeleverd bij het vliegveld en we moeten tot 19:30 wachten tot we kunnen inchecken. Balen want ik ben moe en zweterig en wil naar de business lounge waar je misschien ook kunt douchen. Uiteindelijk kunnen we gaan. En ja ik kon douchen nadat ze eerst handdoeken hadden gehaald. We zitten in de heerlijk koele ruimte waar ik het zelfs koud krijg. CNN nieuws is op de tv. Over het gesprek met Anne wil ik niet uitweiden maar moeilijk heeft ze het wel. Het heeft vannacht bijna de hele tijd geregend. Omdat we geen warm water konden krijgen vanmorgen, weer iemand erbij gehaald en die heeft het warempel opgelost. Dus kon ik mijn haar wassen voor de terugreis. Vanmorgen tot mijn grote plezier foto’s kunnen maken van een prachtige vogel die onze veranda in een plas aan het badderen was.
Ik ben ondertussen alweer thuis. Was vergeten deze brief te versturen. Ga zo even slapen want 30 uur reizen hakt erin. Hier in huis alles goed met katten, tuin en planten. Khairo had wat eten voor mij. 
Bedankt voor de leuke reacties. Mijn telefoon doet het niet. Ga ik morgen wat aan doen. Groetjes en wie weet tot volgend jaar!