Naar Masaai Mara op 21 april

Hoi hoi mensen
We zouden om acht uur weggaan en dat is zowaar gelukt! Aan het ontbijt effen drie nieuwe vogels gespot en gefotografeerd. De Sopa keten is van een rijke Indiër en de bediening is ongeïnteresseerd. F. zegt dan ze een ‘plastic’ glimlach’ hebben voor de fooi. De laatste ochtend zijn sommigen irritant vriendelijk en dat is zo overduidelijk dat we eerst geen fooi wilden geven, maar dat vonden we te ver gaan en dus maar €10,00 in de tip box gedaan en het andere tientje heb ik aan steeds vriendelijk glimlachende bewaker gegeven. Over glimlachen gesproken, er was een zo gelukkig uitziend en stralend lachend stel, steeds hand in hand lopend die naast ons aan een tafeltje zat te ontbijten. Ik vroeg of ze op huwelijksreis waren. Nee maar ze vierden hun eenjarig huwelijk. Toen vroeg de vrouw of we ook een stel waren, nee dus haha. Ik weet dat mensen dat vaker denken, ook in Nederland. We zijn in ca vier uur over relatief rustige wegen naar Oseki Camp gereden. Het landschap is prachtig groen en overal zijn mensen hard aan het werk op het land. Langs de weg staan mensen met gereedschap om het land te bewerken, weet naam niet van dat ding, te wachten op opdrachtgevers. Het is vandaag een nationale feestdag vanwege het einde van de ramadan. Nou dat zie ik in Nederland niet gauw gebeuren. De moslims vormen hier een kleine minderheid. Bij Oseki aangekomen worden we door twee jong Masaai mannen in vol ornaat verwelkomd. Eigenaars van Oseki zijn Dennis, een Masaai man en zijn vrouw, Anne die uit Vught komt. Uitgebreid met Anne gepraat. Ze ziet er slonzig uit met een gat in haar jurk en bril uit de jaren tachtig maar het een zeer bevlogen slimme vrouw met veel kennis. We moesten wel even wennen aan de eenvoud van dit camp. Eerst geluncht, smaakte prima. Tent is zeer sober ingericht en meer kun je ook niet verwachten voor de lage prijs. Ze hebben in corona tijd een deel opgebouwd. Na de lunch gamedrive van 16:00 tot 18:30. Ben toch meegegaan. Bij de ingang van het park werden we zoals gebruikelijk is bestormd door Masaai vrouwen die van alles te koop aanbieden. We doen het raam dicht wachten gelaten tot F. terug is van het aanmelden. Nou we hebben twee leeuwinnen gezien die een jonge buffalo aan het oppeuzelen waren. Het leven is hard. Eerste jackhals gezien, van deze reis dan, olifanten en gazellen en nog wat meer. Was dus blij meegegaan te zijn. Bij het camp loopt een eland rond van zes maanden waarvan de moeder door leeuwen is gedood. Ook hebben ze twee honden. De kippen zijn opgegeten door een serval. Avondeten was ook lekker maar sober zonder een echt toetje hèhè. Wel fruit maar dat noem ik geen lekker toetje. Het drinkwater is hier gratis en komt uit een groot vat. De kok heeft een plastic flesje voor mij geregeld dat ik steeds kan bijvullen. Nu ik dit schrijf is het 22 april en bijna 17:00 en ligt Ellie stevig te ronken. Heerlijk om goed te ontspannen want deze dag was meer dan geweldig en lang…..maar daarover vertel ik in de volgende brief.

P.S. Ik heb doorgekregen dat er wat problemen zijn bij de fotoafdeling. Sorry voor het ongemak.