Naar het Manyara National Park

21 febr

Ik moet het toch opbiechten. Toen we naar het weeshuis gingen, heb ik voor die tijd per ongeluk een slaappil bij het ontbijt genomen. Ik voelde me raar en dat was ook in mijn gedrag te merken. Ik heb niet één foto genomen, Niels gelukkig wel, liep wat onstabiel en heb volgens Niels een vrucht die we in het weeshuis kregen, vastgehouden en daar herinner ik me niks meer van. Kijk nu wel heel goed uit wat ik neem. Zo dat was dat.

We voelen ons verder uitstekend en hebben nergens last van, ook niet van die malariapil, maar des te meer van die gore steekvliezen. Wat een ellende. In een bepaald deel van het Tarangire NP waren er veel en dan zit of sta je geen moment ontspannen. Je eigen benen en die van de ander in de gaten houdend. Je benen steeds draaien om zowel de voor- als achterkant te controleren. Het leek soms wel op een dansje. Af en toe zo’n ding van Othman afslaan. Maar het goede nieuws is dat ze nergens anders tijdens onze reis nog voorkomen.

Vandaag weer om 8:30 vertrokken en bij de picnicplaats weer die bijzonder lekkere espresso/cappuccino gedronken. Op dezelfde plaats waar de aapjes de vorige keer mijn spullen jatten. Nu waren er niet veel diefjes want het was nog geen lunchtijd. Er waren wel schattige kleintjes die gevlooid wilden worden en zich op de gelukkige wierpen die al aan de beurt waren. Zo vertederend. Onderweg naar de uitgang van het park Waterbucks gezien in een prachtige setting. Een groepje Vervet Monkeys die hier alleen aan het spelen waren en niet aan het stelen. Veel vogels oa een Fish Eagle, Struisvogels en een grote mannetjes olifant grote slagtanden. 

We zitten nu op een asfaltweg, ook wel eens lekker.

De Kirurumu Manyara Lodge is tamelijk ver van het Manyara NP helaas. Het niveau van de lunch is zeer matig, zeker vergeleken bij de vorige lodge. We zitten op een helling met een panoramisch uitzicht, maar daarvoor moeten we ver lopen vanaf de receptie gezien. 

Tussen haakjes de WiFi is dusdanig slecht dat ik geen foto kan versturen. De reisbrief kan hier ook al niet verstuurd worden. 

Er is hier geen zwembad maar gelukkig voor Niels wél zon.

Het is 15:00 als ik me douche. We zitten later in een lekker briesje op het balkon. Onze ‘kamer’ is een tent waar met gordijnen die bijna niet over de houten roede schuiven het tent-idee vakkundig is gesmoord. Met veel moeite schuif ik de gordijnen open en trek ritsen naar beneden voor het het verbindende gevoel met buiten.

Het avondeten was prima en we zijn tevreden gaan slapen.

Tot morgen