Dag van de beslissing

15 febr

Gisteren een Valentijnshart gekregen van cake en mooi opgespoten en weer een roos. Dat was als dessert bedoeld maar ik had zo’n zin in de brood-pudding. Dus eerst daar wat van gegeten en het hart meegenomen naar mijn tent. Ik kom aan!!! Getver moet ik thuis goed gaan lijnen.

Omdat O morgen wat verder weg wil, nemen we weer een lunchbox mee. Opstaan om 6:00 uur en om 7:10 weg.

En het begon al goed. Één van die kleine gnoetjes is gelukkig uit zijn lijden verlost. Een hyena was zich aan het volproppen en verplaatste het karkas later zodat gieren het niet zagen. Hij zal het nog wel even bewaakt hebben.

Oké dan echtpaar leeuw en leeuwin die uitgeput liggen bij te komen van hun uitspattingen. Vervolgens twee leeuwinnen, eentje met een collar. Zij is de leidster. De hele groep kan wel uit 20 leeuwen bestaan.

Een olifant, veel rennende zebra’s, gierenontbijt, één gnoe, schuw steenbokje, drie reigers, eagle, drie eagles op de grond , drie Bat-eared Fox.

Het is zonnig weer. 

Ik ben aan het denken geslagen. De kans dat ik hier een geboorte zie is zo goed als NUL. Daarom heb ik overlegd met O om twee dagen naar Lake Manyara te gaan. Het is een klein park en hopelijk groen met veel baboons. Vogels zijn daar natuurlijk ook. O gaat met the Office overleggen over prijzen van lodges, ik moet alles natuurlijk zelf betalen.

Van een collega hoorde O net dat er hier een cheeta gesignaleerd is dus rijdt 0 om veel bosjes rondjes. In de verte elanden.

In januari heeft het hier voor het laatst geregend. Zien we drie gnoes met drie jonkies van ca een week oud.

Met de naald van een acacia iets tussen mijn tanden weggepeuterd. We zijn weer in gnoe-land en ik zie nu toch meer kleintjes......

Ik zie een stern, denk ik. O haalt pas als het echt niet anders kan zijn verrekijker te voorschijn. Hij wacht eerst rustig af wat ik ervan brouw! Dan zien we een cheeta met jong op de vlakte. Niks om op te jagen in de wijde omtrek. 

Meer Gazellen en het landschap is totaal anders, groen en een Kori Bustard man is aan het paraderen. Meer roofvogels hier. We lunchen op een wat hoge plek heerlijk in wind en schaduw. O kan nu ook met the Office bellen en binnen een kwartier is alles rond voor een bedrag dat onder mijn limiet ligt. Er is zelfs koffie. Als we staan te eten komen er ca 10 onze-ooievaars over. Heel fraai gezicht.

Ik denk/hoop dat het een goeie beslissing is om hier weg te gaan.

Hier liggen ook dode koeien van de Masai, gestorven door gebrek aan eten door de droogte. Beneden zien we een boma van de Masai.

Feitje: niet alle naalden van acacia’s zijn scherp en hard. Olifanten eten ook de harde naalden.

Ineens vier Kori Bustards bij elkaar.

Volgens mij is O opgelucht dat we ergens anders heengaan. Hij is ineens een stuk vrolijker. Het is voor een gids niet leuk om weinig te kunnen laten zien. Hij vertelde hoe het er uit zou zien in een een ‘normale’ tijd met regen. Het is opvallend hoeveel jonge gnoes er in dit groene gebied al zijn maar er zijn ook zwangere gnoes die het zaakje ophouden tot ik weg ben. Je ziet de ingedroogde navelstreng nog aan de buikjes hangen van de kleintjes. Volgens O vallen die pas na 2 à 3 weken eraf.

En dan een paar honderd onze-ooievaars met Abdims Storks.

Het stikt hier van de roofvogels en gieren. Ze zitten in de boomtoppen en zijn behoorlijk angsthazig. We zien jonge Thomson’s gazelletjes. Zo schattig.

Verderop een zieke gnoe die haar evenwicht niet meer kan bewaren. Ten dode opgeschreven dus.

Even over drieën zijn we terug. Het was een prima game drive en ik verlang ontzettend naar een douche.

Het loopt tegen vieren en voel me een ander mens. Gedoucht en haar gewassen. Was hangt te drogen incl. mijn broekspijpen. Een rotanstoel is ideaal om de was aan vast te maken. Heb de buitendeur openstaan en de wind waait mijn tent binnen. Eigenlijk kun je dit onderkomen geen tent noemen. Alleen het geraamte is tent en de rest niet. 

Om 19:30 word ik gehaald voor het diner.

Ik stop nu.

Tot morgen