Dag van het luipaard in de boom

9 augustus 2017 - Samburu National Reserve, Kenia

Goedemorgen allemaal
Gisteren ben ik even uitgehoord door mijn buren al lopend naar het restaurant. Lekker gegeten met een Tusker biertje erbij.
Ik zal vannacht de lappen gordijn aan de voorkant van de tent maar laten hangen want ik werd regelmatig wakker doordat de wind aan mijn haar trekt. 
Wat vanmorgen begon als een weinig opwindende drive eindigde in EXTASE.
Eerst een vogel waarvan ik dolgraag het blauwe nekkie wilde zien.
Oké leuk maar dan: dezelfde Leopard als van gisteren in de boom maar zo lang, dichtbij, in de zon, ideaal om video's en foto's te maken. Ik zal het never ever beter te zien krijgen. 
En zijn we in de lodge komt er ineens enorm veel water in de rivier die gaat stromen. Het heeft geregend in de bergen en ik heb nog nooit zo duidelijk zo'n watervloed gezien. Vlak voor mijn tent is de ideale plek voor olifanten om het water te bereiken. Ik hoop dat zij dat ook weten. Vast wel.
Het is vandaag vrij koud en heel winderig.
Na mijn heerlijke ontbijt in de lounge, aan het tafeltje op de veranda zou mijn eten wegwaaien, ga ik naar mijn tent. Wat een dag en het is nog maar 09:30!!!
Ik lig heerlijk warm in bed terwijl ik dit schrijf met uitzicht op de nu hard stromende rivier.
De rivier is drie uur later een zanderig stroom geworden met alweer zandplaten die bovenkomen.
Ik hoor voor de eerste keer vandaag de lawaaierige White-browed Sparrow-Weaver, de onyxen verschijnen samen met de zon. Het lijkt wel of de hele natuur even stil is geweest. De Maraboe staat niet meer aan de overkant en de bijeneters die twee dagen non-stop voor mijn tent bezig waren, zijn er niet meer. Natuur betekent doorlopend verandering.
F vertelde gisteren over het examen dat hij over moet doen a.s. november.
Één fout en je zou al gezakt zijn...... errug streng lijkt me. Vooral omdat je later nooit mee op herhaling hoeft. Er zijn maar 21 mensen, ik neem aan mannen, die de hoogste graad hebben. Als het hem lukt, betaalt zich dat mooi uit.
De eerste herhaling mag je pas doen na anderhalf jaar nadat je gezakt bent en de derde en laatste kans pas weer drie jaar daarna.
Nou ik heb hem drie nieuwe zaken geleerd. Dat je een impala aan de zijkant makkelijk herkent aan de donkere plek op de flank vlak voor de achterpoten.
Hij deed dat eerst af als schaduw. Tweede hoe je meer diepte in een foto creëert. Hij moet namelijk ook dingen over fotograferen leren ten behoeve van de toerist en ten derde waar je het makkelijkste een luipaard aan herkent en dat is de tekening in de hals. 
Vandaag staat mijn vogellijst op 53.
Gisteren aan F gevraagd of er nog een deel van het park was waar we niet geweest zijn. Ja maar dat was ver weg maar konden we wel doen.
Vanmorgen heb ik voorgesteld om dat te doen als we Samburu verlaten. We gaan via een andere poort het park uit en de volgende lodge was toch niet ver.
Als ik tegen vieren op mijn veranda zit, een halve meter van de ingang van mijn tent, is zo'n Vervet Monkey zo brutaal om mijn tent in te willen gaan. Hij heeft al het lipje van de rits in de hand en kijkt hoe ik reageer. Ik zeg nee, hij gaat weg om vervolgens dit drie tellen later weer te proberen. Too cute en beetje dom.
Ondertussen zijn de Maraboe en bijeneters ook weer op hun plaats.
Wat waait het hier steeds veel en bij vlagen heel hard.
Vanmiddag een nieuw gebied bezocht op zoek naar de Cheetah maar die zijn nogal schuw. Niet gevonden dus maar wel een groep van elf grote giraffen. Ik vind hun tekening werkelijk schitterend. Het gebied was ook mooi. Verder twee papegaaien gezien. 
Ik werd uitgenodigd door de lodge om mee te gaan voor een sundowner of zoiets met gratis drank en met de hele groep Australiërs maar ik heb vriendelijk bedankt.
Bij terugkomt eerst gedoucht en toen één helft van de buitentent laten zakken vanwege de wind en het wordt gelijk behaaglijk in de tent. Bovendien flapperen de stroken gordijn minder.
Voor het eerst heb ik honger. Dat mag ik nu zeggen want ik ben immers in Afrika! 
Straks eet ik spinazie met champignons quiche, daarna toch weer eens biefstuk en vanille panna cotta als dessert. Ben benieuwd.
Daar moet ik op kunnen slapen.
Tot morgen luitjes

P.S. Ik laat morgen meer foto's op. Het duurt me nu te lang
 

Foto’s

3 Reacties

  1. Jeroen:
    9 augustus 2017
    Gloeiende, gloeiende, ik verslik mij zowat in mijn Franse kippetje dat ik kluif (we zitten in Frankrijk maar lezen iedere dag: Kuifje in Afrika:-) bij het zien van de foto's!!! Bijzonder fraai. Ik zeg net tegen Katja dat we maar even moeten door rijden naar Kenia.
  2. Katja:
    9 augustus 2017
    Wat een mazzel weer met het luipaard Tineke! En die kleine vogeltjes: too cute! Mooie foto's! Bijzondere ervaring zo'n flash flood!
    Geniet ervan, maar dat doe je volop lijkt het zo! Bytheway: blijft het Australische team ook vijf nachten????
  3. Corrin:
    12 augustus 2017
    Oohh wat een prachtige foto's