......het vervolg

Het vervolg van die dag.

We rijden naar de grens via een deel asfalt weg en een slechte weg volgens de boekjes. Dat slechte bestaat eruit dat hij niet geasfalteerd en er veel los grind ligt met afgeronde stenen en geen diepe scherpe kuilen zoals op de asfalt weg!

Ik heb er steeds 80 km op kunnen rijden. Op een slechte asfaltweg haal je dat niet. En er stak een prachtig gordeldier over.

Inderdaad nam de Chileense douane alle groentes in beslag, maar niet het kleine stukje kaas. Omdat we dachten dat we na de grens en voor het park nog wel iets zouden kunnen inslaan, hebben we nu een kaas-tekort dwz klein flintertje op elke cracker. Er zijn in het park geen benzinestations en geen winkels. 

Er staat geen wind en als ik het daar met de Chileense douanebeamte over heb, laat ze een selfie zien waarop haar haar horizontaal staat afgebeeld, enkele dagen geleden genomen.

Later kom ik er achter dat mijn linkerbovenbeen, heb ik even in de zon gehad gisteren, zo rood is als een klaproosveldje in Toscane. Allemaal bloeduitstortinkjes. Nou ja het eind van de reis is in zicht en blijf maar doorgaan met de prednison. We overnachten op een kleine camping waar drie kleine tentjes staan achter windschermen. Wij staan nergens achter en wachten maar af. De hele nacht nauwelijks wind. Vandaag de hele dag zonnig weer. 

Het gebergte is helemaal te zien en torent hoog boven de omgeving uit.

Donderdag 29 november

Ellie ziet drie spechten in een boom vlak bij de auto. 

Vandaag wat nevelig in de bergtoppen en in mijn hoofd. Ze klaren beide in de loop van de dag op. Heb zeer slecht geslapen.

Piepkleine jonkies gezien van een gans en vier wat grotere bij de zwartnek zwaan. Ze klimmen nog wel bij moeder op de rug. Altijd leuk.

We lunchen in een hosteria met vlees in champignonsaus met rijst. Kunnen we vanavond volstaan met brood en blikje tonijn.

De uitzichten zijn erg mooi met lichtblauwe meren en geelgroene hellingen. 

Bij de receptie van de camping heb ik me getrakteerd op een mooi vogelboek.

Ik kon met euro’s betalen en dat is wel zo fijn want voor de zekerheid had ik 1000

euro’s contant meegenomen en daar zit ik straks mee in Hengelo. 

Lig verder de dag in bed. Dan trekt het helemaal dicht en hoop ik op een geweldige regenbui en giga windvlagen, valt tegen. Na een kleine bui met weinig wind blijft het uitzicht beperkt. 

Tot morgen.

Vrijdag 30 november

Goed gelegen maar weer niet goed geslapen. Vannacht regenbuien. De zon schijnt en ook op de bergtoppen.

We rijden naar Puerto Natales waar we geen camping kunnen vinden. Bij een hotel even buiten de stad, een voormalige vleesdrogerij, drinken we koffie met passievruchten gebak, zálig mijn favoriete smaak.

Als we er ook willen dineren, blijkt de avond vol te zitten. We hadden daar ook op de parkeerplaats willen blijven staan. Na wat rondzwerven met de auto en twee keer een eenrichtingsweg te zijn ingeslagen, staan we nu bij een ander hotel/restaurant net buiten de poort en aan de weg. We hebben daar gegeten.

We zijn een beetje moe van alles en doen het makkelijk met het eten.

Inderdaad zijn we er nú pas achter hoe je ziet dat een straat eenrichtingsverkeer heeft. Bij de naamboordjes van de straat zie je dan een klein wit pijltje dat aanwijst waar je heen moet. Het is dus geen verkeersbord, voor ons zeer onduidelijk. Ellie zegt het niet bij de verkeersregels te hebben zien staan. 

We verheugen ons allebei op de cruise, vooral het verzorgende aspect ervan spreekt ons nu erg aan. Het is genoeg geweest met de camper. Vanaf 3 december de boot en verder hotels.

Zaterdag 1 december

December hebben we in elk geval gehaald en het grote vervelen is nu begonnen. Nog twee dagen vóór de cruise begint en we staan nog steeds in Puerto Natales.

Het heeft zo ook zijn voordelen om wat doof te zijn. Vooral ‘s nachts als mijn oren eruit zijn hoor ik geen auto’s slippen op het grind, harde muziek uit auto’s, bussen af en aan rijden en hotel/restaurantgasten aankomen en weggaan.

Ik heb redelijk geslapen hoewel ik, doordat de camper niet echt waterpas stond, mezelf steeds weer moest opkrikken.

Ellie de besthorende van ons twee heeft dus slecht geslapen.

We hebben nu het diner besproken bij die zaak die gisteren vol zat en daar blijven we ook gewoon staan vannacht.

Nu staan we aan het water in het stadje na tevergeefs naar een camping te hebben gezocht. Oke Ellie gaat nu slapen en ik ook, daarna lunchen en domme spelletjes doen, wat lezen. Ik hoor jullie al denken “ga toch de stad in, bv shoppen”. Maar daar zijn we niet van. Het is winderig en koud, wel droog,  maar bovenal zijn we moe!! Door de wind beweegt de camper als in een vliegtuig.

Het is 16:45 als ik dit schrijf. We kunnen om 19:30 dineren. We zitten nu in de bar en Ellie aan de port.