Dag één met hagelbuien en wat sneeuwvlokjes hier en daar.

2 februari 2018 - Arusha Airport, Tanzania

1 febr

Lig nu in bed in Ibis Budget en heb een relaxte maar ook vermoeiende dag achter de rug. Onderweg naar Ibis heftige buien met hagel en al.

Net met Jurn, mijn neef, gegeten en ..........weg is hij met mijn auto. 

Hij wilde met een aanhanger aan mijn autoknobbel een bank vervoeren maar dat mag absoluut niet want die is alleen geschikt voor een fietsendrager.

Vanmorgen om negen uur wakker en het eerste dat ik zag op mijn iPad was een bericht van de KLM: ‘u kunt nu inchecken’ en met één klik was dat een feit. Daarom ben ik dol op internet. Daarna mijn boardingpas geprint met de printer die voor het eerst afgesteld was op WiFi. Yesssss.

Als alles het doet, ben ik zeer tevreden.

2 febr

Slapen was er niet bij maar ik zit nu heerlijk relaxt in mijn business stoel 1A, aan het raam dus. 

Toen kwam een Amerikaan naar mij toe en vroeg of ik met hem wilde ruilen voor een stoel in het midden. Kon hij en zijn reisgenoot naast elkaar zitten. Wat zou ik gezegd hebben? Dat is mijn eerste vraag voor jullie! Graag voor de vierde een antwoord geven. De winnaar(s) krijgen niets dan lof omdat ze mij zo goed kennen.

Vanmorgen was de business lounge hartstikke vol. Ik vond uiteindelijk een plek in een bij de lounge aangetrokken ruimte die net een kantine leek. Voelde me helemaal thuis. Heb toen daar mijn eigen plakken rozijnenwegge opgegeten met koffie van de zaak. Het goede nieuws is dat er begin 2019 een gloednieuwe business lounge wordt geopend.

Ik zit nu met een bebaarde jonge Amerikaan naast mij. Die beharing beperkt zich niet tot zijn gezicht.........die armen! Heb zowaar even met hem gepraat. Meestal wordt er niet eens gegroet als ze naast je komen zitten. Hoor net dat we een half uur later weggaan vanwege de drukte in de lucht. Getver.

Het menu is verzorgd door onze Johnnie en zijn Thérèse deed de wijntjes. Eerlijk gezegd zie ik nu al wazig door de champagne die ik moet drinken van mijzelf. Hoort bij het ritueel. Het brandt me door de keel maar met en slok water erna, is het te doen.

Schiet er toch ineens een vliegtuig langs ons. Nog geen-bijna-botsing hoor maar nog nooit zo dichtbij een tegenligger gezien.

Oké na een lunch waar ik niet veel trek voor had, enige tijd plat gegaan.

Alle raampjes werden afgeschermd midden op de dag nota bene. Het leek wel een bejaardenhuis met vleugels.

De reis verliep rustig. Op mijn vraag of er ook ijsjes waren werd nee gezegd maar we kregen ze later wel.

Toen we de trap van het vliegtuig afliepen kreeg je het heerlijke gevoel in een tropisch land te zijn. Zwoel met lekker windje. Ik was vrij snel het vliegtuig uit en liep naar het gebouw. Vroeg een controledame iedereen om de BOARDINGPAS. Wie vraagt daar nou naar als ze je uit het vliegtuig zien komen. Ik zoeken en hoorde dat ze opeens haar verzoek niet meer deed en opeens mocht iedereen doorlopen @#%.%@#€&. 

Nou was ik niet meer zo vooraan. Sta ik eindelijk bij het loket blijk ik thuis het verkeerde papier te hebben ingevuld. Ik moest een andere hebben. Ik was even vergeten dat er Nederlanders bij waren %@#€%@#.

Ik heb iemand om hulp gevraagd. Het papier was een A5je geworden ipv A4. Kon het amper lezen. Mocht toen wel gelijk bij het loket pas en papier en geld inleveren. Oké daarna naar loket vier voor een foto en vingerafdrukken. Lange rij. Mensen met een gids kropen voor grrr.

Mocht ineens mee met een meneer voor mij haha want de beambte dacht dat we bij elkaar hoorden. Twee keer is er een foto van mij gemaakt en de vingerafdrukken werden niet genomen. Sta je daar met een gigantisch rode kop op de foto. Bij de uitgang staan altijd allemaal gidsen met bordjes. Vind ik leuk om langs te lopen maar nee hoor iemand vroeg ‘Jambo’ en ik zag de gids. Kijk dat ging nu weer te vlot😂.

Mijn gids is een aardige en ook leuke man met gevoel voor humor!!. Hij heet Othman. Dus met de thong thegen je thanden uitgesproken. Ik denk dat die th gaat sneuvelen.

Onderweg heeft hij mij zijn mooiste moment als gids beschreven. Daar vroeg ik naar. Hou je vast. Een leeuw die een luipaard uit een boom sleepte. De leeuw was zeer hongerig en de luipaard klom steeds hoger tot de takken het niet meer hielden en voilá. Als liefhebber van katten heb ik hier grote moeite mee maar wat zou ik dát graag hebben willen zien. Bij hotel aangekomen kon ik mijn pas niet vinden. Okay dat komt morgen wel. Ik heb alles maar dan ook alles leeg moeten maken en alle ritsen zeker vier open en dicht gedaan tot ik hem eindelijk vond.

Als laatste en dan ga ik slapen. Wat is toch met mij en broeken? Heb ik nu wel twee broeken meegenomen, blijkt de ene bij de bilnaad versleten te zijn. Je ziet nog net geen scheur.

Tot morgen!

Foto’s

4 Reacties

  1. Gerda:
    3 februari 2018
    Goedemorgen Tineke, dit was inderdaad alweer een enerverend begin! Fijne dag met je Th gids !
  2. Maike:
    3 februari 2018
    Of ik je voldoende ken?? Ik vermoed dat je je eigen plaats hebt behouden.....maar toen later alle ramen werden geblindeerd??? dan weet ik het niet meer.
    tja die broeken van jou......2 voor hoeveel dagen?
    Tineke: geniet er goed van! Op naar de bevallingen!
    groet
    Maike
  3. Ellie:
    3 februari 2018
    Tineke, je blijft op je mooie plekje zitten.
    Graag volg ik de ontwikkelingen rondom je broeken.
    Dat wordt weer wat.
    Groeten Ellie
  4. Jeanette:
    3 februari 2018
    Ja volgens mij ben je lekker op je plekje blijven zitten. En spannend hoor met die broek. Pas maar op voor broekhoest 😂.
    Verder heb ik alweer genoten van dit leuke begin. !