Nieuw leven in de Serengeti

5 febr

Goedemorgen

Ik zit aangekleed en wel op mijn wake-up call te wachten. Tevergeefs terwijl het genoteerd is. Sorry sorry. Zo’n receptionist is veel te druk met rekeningen van de bar af te rekenen en dan  schiet er dus iets bij in. Ik zit al in de auto, komt de zeer charmante manager excuus vragen. En maar zeggen dat dit incidenteel was etc. Ik zei toen dat ik het niet verder zou vertellen. En toen was hij blijkbaar gerustgesteld. Heb ik toch weer mijn mond voorbij gepraat.

Groot nieuws: ik stop met de vogeltelling. Alleen nieuwe types registreer ik nog. Heel wat gedoe minder. Maar laat ik nu de Hottentot Duck hebben gezien die O nog nooit had gezien, ik ook niet hoor. In het grote vogelboek over Oost Afrika kwam hij niet eens voor.  

Zebra’s eten kort gras, gnoe lang gras van goede kwaliteit. Zebra ziet goed en ruikt weinig, gnoe heeft goede reuk maar ziet niet goed. Daarom ideaal om samen rond te trekken.

Deze volgende informatie is eigenlijk vooral voor mijzelf bedoeld. De zebra’s staan vaak met de hoofd op de rug van een ander en O vertelde dat ze hun hoofd even kunnen neerleggen om uit te rusten maar ook om zo naar alle kanten ogen te hebben. Slim hè. 

We hebben heel bijzondere dingen gezien. En echt net geboren kalfje van een Grant’s Gazelle. Je kon de echo van de dreun nog horen toen ze op aarde kwam. Nat en nog niet in staat te staan. We zijn net zolang gebleven tot we zagen dat ze gedronken had. Wat een moeizaam begin voor zo’n kleintje. Zeer oneffen grond met harde wind en direct moeten staan en lopen. 

Later een Scretarisvogel die een haas opat. Dat had O ook nog nooit gezien. Mogelijk was ie al dood gegaan door ziekte of ouderdom.

Tot er een auto bruut stopte voor ons en kwam er ook nog een White-headed Vulture en toen werd het de Secretarisvogel teveel.

Er waren heel veel gnoes en minder zebra’s op pad. Drie keer staken grote groepen de weg over. Zo indrukwekkend om te zien.

We zitten nu in het middendeel van de Serengeti met mooie rotspartijen.

Rond vier uur kwamen we bij de lodge aan. En gelijk door naar de receptie. De man die Alpha heet, deed chagrijnig en gehaast. Zat me op te jagen. Er kon geen lachje af. Toen werd ik dus een potje kwaad waar ik dus later, toen ik ging rusten, veel last van had. Schuldgevoel, hoe kom je daar vanaf. Nou door even met Alpha te gaan praten. Hij was nu compleet omgedraaid. Allebei sorry gezegd en het leven is weer mooi. Ik was nu zijn ‘friend’ jaja.

Ik zit nu te wachten op mijn eten in een gezellig restaurant. Ze hebben hier appelsap hoera.

De bieflap van de Highland is vreselijk taai maar goed voor de hersenen. Door kauwen krijgen je hersenen een oppepper. De chef kwam vragen wat ik als picniclunch wilde hebben en toen dacht ik nog “een bieflapje is misschien niet zo gek.” Ik stikte vanmiddag zo wat in de droge kip. Ach ben toch weer over het eten aan het zeuren.

Mijn tent heeft een vloer van grote vierkante roodbruine tegels. Zeer praktisch en staat errug mooi. Ik slaap heerlijk in een tent met veel open ‘ramen’ en in een muskietennettent.

We zitten hier op 1500 meter hoogte en dat merk je toch wel. 

Ik ga zo proberen een kleine video te downloaden van dat lieve kleine Grant’s Gazelletje.

Ik ga naar mijn tent.Tot morgen