Verstuurd bij de voordeur van de eigenaar

Donderdag 22 november

Goedemorgen

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor het medeleven tijdens de campercrisis.

De reactie zijn overweldigend en in grote getale tot ons gekomen. Ik hoop dat we er niet het ‘campersyndroom’* aan overhouden. Dank jullie wel!!

De ZON schijnt nu en er staat een harde wind.

Voor het eerst ‘s morgens even de kachel aan.

Nu eerst ontbijten! Er scharrelt een 🐓rond met tien kuikens. Volgens het plof-model schat ik ze een week maar in de natuur ca één maand

Getankt en de bandenspanning voor het eerst gecontroleerd.

We zijn de grenzen vlot gepasseerd. Geen controle op verboden spullen in de camper. Het landschap is direct open. Eerst 3000 Argentijnse pesos uit de muur getrokken. 

We rijden naar Perito Moreno en gaan een zeer grote supermarkt binnen. We zijn van de 3000 pesos al 1000 kwijt. We proberen een camping te vinden en komen uit in the middle of nowhere so to speak in goed Nederlands. We treffen een zeer volslanke man die zegt dat de camping gesloten is. Maar als ik hem duidelijk maak dat we niets hoeven dan mogen we op zijn terrein staan. En daar zijn twee jonge katjes. Ze mogen de camper niet in dus ik moet naar buiten. De aardige man loodst ons naar een plek tussen de hoge populieren en daar staan we dan, zeer rustig. Nadat we gezegd hebben dat we Maxima leuk vinden en hij dat Johan Cruyff een wonder was, gaan we eten.

Het blijft waaien en daarom zitten we knus in de camper.

Het terrein is inderdaad als camping ingericht met een kantine, toiletten en douche, maar daar maken we geen gebruik van, en dient nog wel wat te worden opgeknapt voor het hoofdseizoen. Hij gaf aan dat de pesos niks meer waard is, geloof ik, en hij wilde geen geld hebben, geloof ik, haha. Ik raak nog aan het geloof.

Nou ‘s avonds, ik lag al in bed, kwam hij het WiFi wachtwoord brengen en 300 pesos halen.

Tot de volgende keer.

*bedacht door volger Maike.